مدل اتمی رادرفورد

مدلی كه رادرفورد از ساختار اتم ارائه داد بدین شكل بود كه بار مثبت در مركز اتم و در یك ناحیه كوچك قرار گرفته است و بار منفی (الكترون) اطراف آن قرار دارد.

 طبق قوانین فیزیك كلاسیك اگر الكترون در اطراف هسته (بار مثبت) ساكن باشد توسط هسته جذب می‌شود

و بنابراین ساختار اتم ناپایدار خواهد بود و اگر الكترون در حال چرخش به دور هسته باشد، قوانین الكترومغناطیس به ما می‌گوید كه الكترون با این حركت شتابدار خود باید امواج الكترومغناطیس ساطع كند.

بنابراین در حین چرخش از انرژی آن و به دنبالش از شعاع مدار چرخش كاسته می‌شود تا در نهایت روی هسته سقوط كند، طبق این استدلال باز هم ساختار اتم ناپایدار خواهد بود. 

بنابراین می‌توان گفت كه فیزیك كلاسیك از توضیح و توجیه مدل اتمی درمانده است.

با توجّه به دو مورد مطرح شده كه بعداً مفصل‌تر بررسی می‌شوند نیاز به تعریف و تدوین فیزیك دیگری در پدیده‌هایی كه در مقیاس‌های كوچك اتفاق می‌افتد احساس شد و این چنین بود كه در اواخر قرن نوزدهم پلانگ پایه و اساسی غیر از پایه و اساس فیزیك كلاسیك را مطرح كرد. قبل از بیان پایه و اساس فیزیك جدید نیاز داریم تا یكسری موارد مقدماتی را با یكدیگر مطالعه كنیم.

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: